Een bedrijf heeft goederen geleverd, maar krijgt vervolgens niet betaald. Een werknemer wacht al lange tijd op salaris en wordt door de werkgever aan het lijntje gehouden. In beide gevallen komt de schuldenaar zijn betalingsverplichtingen niet na.
De schuldeiser kan er dan voor kiezen om een incassoprocedure te starten. Te denken valt aan het dagvaarden van de schuldenaar om op die manier een veroordelend vonnis te krijgen. Met dit vonnis heeft de schuldeiser de mogelijkheid om betaling af te dwingen, bijvoorbeeld door het leggen van beslag.
Een ander incassomiddel is de faillissementsaanvraag. Met het aanvragen van het faillissement van de schuldenaar wordt vaak snel duidelijk of de vordering zal worden voldaan of niet. Niemand wil graag failliet en menig debiteur zal dan snel tot betaling overgaan. Wordt er door de schuldenaar toch niet betaald en wordt het faillissement uitgesproken, dan weet de schuldeiser ook waar hij aan toe is; in ieder geval zijn dan eventuele hoge beslagkosten voorkomen.
Een faillissementsverzoek kan niet zomaar worden ingediend. Daaraan zitten wel voorwaarden verbonden. Zo moeten er tenminste twee onbetwiste vorderingen zijn en waarvan er tenminste één opeisbaar is. Verder dient de debiteur opgehouden te zijn met betalen.
Het aanvragen van het faillissement van een schuldenaar zal via een advocaat moeten lopen. Nadat deze het verzoekschrift bij de rechtbank heeft ingediend wordt er een datum gepland waarop de behandeling van de faillissementsaanvraag plaats zal vinden. Ook de debiteur ontvangt van de rechtbank een oproep om op de bewuste zitting te verschijnen. Afhankelijk van de dag waarop de faillissementszitting gehouden wordt kan dit één tot drie weken duren nadat de aanvraag verzonden is.
De schuldenaar kan nu alleen aan een faillissement ontkomen door ofwel op zeer korte termijn met de schuldeiser tot een acceptabele betalingsregeling te komen, dan wel moet hij er op gokken dat hij tijdens de zitting de rechtbank kan overtuigen dat de vordering onterecht is. Meestal is dit echter nutteloos en zal de rechter het faillissement uitspreken.
De schuldeiser kan er overigens voor kiezen om de behandeling van de faillissementsaanvraag tot maximaal 8 weken aan te houden. Daarmee kan de schuldenaar tijd worden gegeven om alsnog met betaling op de proppen te komen.
Soms komt het voor dat een schuldenaar in het kader van een faillissementsverzoek een betalingsregeling treft en deze vervolgens slechts ten dele nakomt. De schuldeiser heeft dan keuze om de faillissementsprocedure stop te zetten of deze door te zetten. Kiest hij voor het laatste en vervolgens het faillissement uitgesproken dan bestaat er een groot risico dat de reeds gedane betalingen door de curator worden teruggedraaid. Stelt de curator vast dat de schuldeiser betaling heeft ontvangen terwijl deze wist dat het faillissement was aangevraagd dan kan hij die rechtshandeling vernietigen en daarmee terugbetaling eisen. Om dat risico te vermijden is het vaak raadzamer om het faillissementsverzoek in te trekken en desgewenst op een later moment een nieuw faillissement van de schuldenaar aan te vragen.
De faillissementsaanvraag is in mijn praktijk veelal een effectief incassomiddel. Op die manier kan op relatief goedkope manier de vordering van mijn cliënten worden geïncasseerd.
Meer weten? Neem dan contact op met mr. S. Kissels.
Deze blog is van algemene aard, er kunnen geen rechten aan ontleend worden.