Sinds 1996 is aan werkgevers het zogenaamde regres- of verhaalsrecht toegekend. Dit als aanvulling op de toegenomen verantwoordelijkheid van de werkgever voor de inkomensbescherming van zijn zieke werknemer. Regres is geregeld in het burgerlijk wetboek, zie artikel 6:107a.
Op grond van deze bepaling kan de werkgever, die verplicht is het loon door te betalen aan zijn zieke werknemer, dit loon verhalen op diegene die aansprakelijk is voor de gebeurtenis die tot ziekte van de werknemer heeft geleid.
Indien de werkgever eigenrisicodrager voor de WGA of Ziektewet is, dan heeft deze ook voor de opvolgende doorbelaste uitkering (op grond van artikel 99 Wet WIA) een verhaalsrecht op de aansprakelijke derde.
Indien de werkgever via het UWV verzekerd is en de gedifferentieerde premie Werkhervattingskas betaalt, dan kan het UWV op grond van Artikel 2.18 Wfsv de toegerekende uitkeringslast verminderen op de premie aan de werkgever. Helaas moet de werkgever dit zelf initiëren, wat in de praktijk zelden gebeurt. Hierdoor betalen UWV-verzekerde werkgevers in de praktijk een onnodig hoge premie.
Ook de kosten voor re-integratie van zijn werknemer kan de werkgever grotendeels verhalen. Dit omdat bij wet is geregeld dat de werkgever, evenals de werknemer, al het redelijkerwijs mogelijke dienen te doen om de kans op werkhervatting te vergroten. Dit is ook in het belang van de aansprakelijke derde, omdat zo de schadelast wordt verminderd.
De werkgever kan overigens ‘slechts’ het netto doorbetaalde loon en de netto uitkering op de aansprakelijke derde verhalen (zie Hoge Raad 24 oktober 2003, NJ 2004, 396). De aansprakelijke derde zou bij het vergoeden van het bruto loon namelijk meer moeten vergoeden dan wanneer de werknemer zelf de schade had gevorderd, aldus de Hoge Raad.
Wilt u hulp bij het verhalen van het doorbetaalde loon tijdens ziekte op een aansprakelijke partij? Vraag naar een van onze letselschadespecialisten!