Als je bewust meerijdt met een beschonken bestuurder kan dit worden gezien als eigen schuld in de zin van artikel 6:101 BW. Zo oordeelde de rechtbank
In een recent zaak oordeelde rechtbank Gelderland echter dat voor het aannemen van eigen schuld in dat geval geen plaats was.2 In deze zaak stond een eenzijdig verkeersongeval centraal, waarbij een auto van de weg is geraakt, tegen een boom is gebotst en in een sloot tot stilstand is gekomen. Verzoekster was bijrijder van de auto, die bestuurd werd door een vriendin en eigendom was van diens stiefvader. De bestuurster-vriendin beschikte ten tijde van het ongeval niet over een rijbewijs.
In deze zaak overwoog de rechtbank als volgt: ”(..) nu de toedracht van het ongeval niet vast staat, niet kan worden vastgesteld in welke mate de onervarenheid van [naam bestuurder] daadwerkelijk aan het ongeval heeft bijgedragen. Daarbij wordt overwogen dat niet onderbouwd gesteld of gebleken is dat [naam bestuurder] door haar onervarenheid gevaarlijk, roekeloos of zelfs onvoorzichtig heeft gereden, noch dat aan het ongeluk een situatie voorafging waarin een meer ervaren bestuurder het ongeluk, anders dan [naam bestuurder], wél had weten te voorkomen. Door Interpolis is ook niet concreet gesteld welk verband er verder was tussen de onervarenheid van [naam bestuurder] en het van de weg raken. Daarbij is van belang dat niet is betwist dat op de Zeedijk, waar het ongeval plaatsvond, met een zekere regelmaat ongelukken gebeuren. Niet gesteld is voorts dat het rijgedrag van [naam bestuurder] tot het moment van het ongeval zodanig onvoorzichtig of klaarblijkelijk onbekwaam was dat dat voor [Verzoekster] reden had moeten zijn om, los van het ontbreken van een rijbewijs bij [naam bestuurder] of juist bezien in samenhang daarmee, op enig tussenliggend moment uit de auto te stappen of het rijden door [naam bestuurder] te beëindigen, nog daargelaten dat niet gesteld is dat [Verzoekster] daartoe de mogelijkheid heeft gehad.
In het licht van alle voornoemde omstandigheden kan, gelet op de fouten die voor rekening van Interpolis komen, te weten de fouten van [naam bestuurder], die het ongeluk heeft veroorzaakt en zelf welbewust de auto is gaan besturen zonder te beschikken over een rijbewijs en zonder meer ervaring dan 30 rijlessen, de bijdrage van de fout van [Verzoekster] aan het ontstaan van het ongeval dan ook op niet meer dan 10% worden gesteld. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat de aan Interpolis toe te rekenen omstandigheden die hebben bijgedragen aan het ontstaan van de schade, en daarmee de op haar rustende vergoedingsplicht, op 90% moet worden gesteld.
Vervolgens moet beoordeeld worden of, wegens de uiteenlopende ernst van de gemaakte fouten en/of de andere omstandigheden van het geval, het toepassen van een billijkheidscorrectie gerechtvaardigd is en of op grond daarvan tot een andere verdeling moet worden gekomen. In dit verband acht de rechtbank van belang dat niet is betwist dat de gevolgen voor [Verzoekster] bij het ongeval groot zijn geweest, nu zij, naast het directe letsel als gevolg van het ongeval, onder meer bestaande uit een gebroken kaak en rib, bijna twee jaar na het ongeval nog steeds last heeft van chronische pijnklachten in haar rug en daarnaast sprake is van cognitieve problemen in de zin van een vertraagd denkvermogen. Evenmin is betwist dat zij nog steeds niet in staat is te werken of naar school te gaan. Nu voorts niet in geschil is dat het gaat om een door een WAM-verzekering gedekte schade, eist de billijkheid dat de vergoedingsplicht aan de zijde van Interpolis in het geheel niet wordt verminderd op grond van eigen schuld van [Verzoekster] en dat deze dus op 100% blijft. Gelet op het vorenstaande zal als verzocht voor recht worden verklaard dat Interpolis volledig aansprakelijk is en tot vergoeding van 100% van de schade is gehouden.”
Zie: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBGEL:2019:3138
1 Rechtbank Amsterdam 21 september 2005, ECLI:NL:RBAMS:2005:AU5009.
2 Rechtbank Gelderland 5 juli 2019, ECLI:NL:RBGEL:2019:3138.